| Plik:Stub.svg | Ta strona to zalążek artykułu. Możesz pomóc The Last of Us Wiki rozbudowując ją!
|
|
Tytuł tej strony odnosi się do większej ilości haseł! |
Zobacz artykuł ujednoznaczniający dotyczący artykułów o tej samej nazwie – Ellie Williams (ujednoznacznienie).
| |
„Po tym wszystkim co razem przeszliśmy. I po tym co zrobiłam. To wszystko jest po coś.”
— Ellie
Ellie Williams[2] – główna bohaterka serii The Last of Us[fn 1]. Pełni rolę protagonistki w komiksie The Last of Us: American Dreams, grywalnej deuteragonistki w The Last of Us Part I, głównej postaci w dodatku Left Behind, współprotagonistki w The Last of Us Part II, a także jednej z grywalnych postaci w trybie Bez powrotu.
Ellie dorastała jako sierota w strefie kwarantanny w Bostonie, uczęszczając do wojskowej szkoły przygotowawczej, gdzie zaprzyjaźniła się z Riley Abel. Gdy miała czternaście lat, obie zostały zarażone maczużnikowym zapaleniem mózgowym — wtedy Ellie odkryła, że jest odporna. Marlene, przyjaciółka jej matki i przywódczyni Świetlików, uznała, że Ellie może być kluczem do stworzenia szczepionki. Zleciła przemytnikowi Joelowi Millerowi eskortowanie Ellie poza strefę kwarantanny. Z pozoru prosta misja przerodziła się w roczną podróż przez Amerykę, w trakcie której między nimi narodziła się silna więź.
Po dotarciu do Świetlików w Salt Lake City Joel dowiedział się, że stworzenie lekarstwa wymagałoby śmierci Ellie. Nie mogąc na to pozwolić, zabił głównego chirurga i uciekł z Ellie, by osiedlić się w Jackson, osadzie prowadzonej przez jego brata w stanie Wyoming. Przez kolejne cztery lata Ellie skrywała urazę do Joela za to, że odebrał jej możliwość poświęcenia się dla dobra innych. W 2038 roku Abby Anderson — była Świetlik i córka zabitego chirurga — odnalazła i zabiła Joela. Ellie poprzysięgła zemstę i wyruszyła za Abby do Seattle. Jej misja nie przyniosła oczekiwanego rezultatu, dlatego Ellie wróciła na farmę, gdzie mieszkała z partnerką Diną i ich synem JJ-em. Nie mogąc jednak pogodzić się z przeszłością, opuściła rodzinę i raz jeszcze ruszyła tropem Abby — tym razem do Santa Barbary. Ostatecznie jednak daruje jej życie. Po powrocie na farmę Ellie godzi się ze śmiercią Joela i jego decyzją o jej ocaleniu.
Biografia[]
„Kiedy spotykamy ją po raz pierwszy, Ellie jest czternastoletnią dziewczyną, która nie zaznała „normalnego” świata sprzed 2013 roku. Dlatego Joel odgrywa rolę nie tylko jej eskorty, ale też przewodnika po szerokim świecie. Jest dojrzała jak na swój wiek, pomysłowa i zdolna. Jej spryt i inteligencja są nieocenione, zarówno w sytuacjach kryzysowych, jak i wtedy, gdy trzeba rzucić dobrym żartem.
Po pięciu latach spotykamy Ellie w The Last of Us Part II. Jest teraz bardziej pewna siebie, szczersza i silniejsza. Kiedy traumatyczne wydarzenie wstrząsa nią i jej społecznością, wyrusza, by szukać zemsty. Chociaż jest bardziej dojrzała, musi poradzić sobie nie tylko z zarażonymi i z wrogimi ludźmi, ale też z emocjonalnym kosztem swoich czynów.”— Oficjalny opis[3]
Wczesne życie[]
Ellie Williams urodziła się wiosną 2019 roku, kiedy infekcja wywołana przez grzyba kordyceps ogarnęła już całe Stany Zjednoczone. Jej matką była pielęgniarka imieniem Anna, natomiast tożsamość ojca pozostaje nieznana. W dniu narodzin Ellie, Anna zmarła. Tuż przed śmiercią powierzyła opiekę nad córką swojej najbliższej przyjaciółce, Marlene. Mimo to Ellie po raz pierwszy spotkała Marlene dopiero, gdy miała 13 lat[4].
Dzieciństwo spędziła jako sierota w surowej, wojskowej strefie kwarantanny w Bostonie, w stanie Massachusetts. O świecie sprzed pandemii wiedziała niewiele[5].
Z opowieści Ellie wynika, że w pewnym momencie życia prowadziła samochód[6] oraz strzelała z wiatrówki do szczurówe[5].
Wydarzenia z American Dreams[]
Spotkanie Riley Abel[]
Ellie patrzy przez szybę autobusu.
Wkrótce po ukończeniu trzynastego roku życia Ellie przybyła autobusem do bostońskiej strefy kwarantanny. Zaraz po przyjeździe zobaczyła, jak żołnierze sprawdzali mężczyznę pod kątem zakażenia. Na początku nie przywiązywała do tego większej wagi — aż do momentu, gdy skan wykazał wynik pozytywny, a mężczyzna został zmuszony do uklęknięcia pod lufą karabinu. Widok ten ją przeraził. Po wejściu na teren strefy Ellie i inni ocaleni opuścili autobus. Podszedł do niej żołnierz, który ją znał. Ostrzegł ją, by nie wracała do swoich „starych numerów”, kiedy już się zaaklimatyzuje, i wyjaśnił, że nie może się nią dłużej opiekować. Ellie błagała, by ją ze sobą zabrał, ale odmówił, tłumacząc się obowiązkami wobec własnej rodziny.
Wściekła Ellie oznajmiła, że poradzi sobie sama. Niedługo później została zaatakowana przez grupę chłopaków próbujących ukraść jej rzeczy. Ellie stawiła im opór, prowokując ich, lecz sytuacja stała się niebezpieczna, gdy przywódca grupy szykował się do ataku. Wtedy pojawiła się nastoletnia dziewczyna, która swoją postawą skutecznie odstraszyła napastników.
Dziewczyna zapytała Ellie, czego od niej chcieli, a ta odpowiedziała wymijająco, sugerując, że chodziło im o jej rzeczy. Gdy nowo poznana dziewczyna próbowała udzielić jej rad, jak przetrwać w strefie, Ellie odpowiedziała z ironią, pytając, czy wygląda na kogoś, kto potrzebuje pomocy. Dziewczyna zauważyła, że Ellie miała „problemy z zaufaniem” i nazwała ją „nową”. Chwilę później poradziła jej, by czym prędzej się stamtąd zmyła, po czym szybko odeszła. Zdezorientowana Ellie nie zrozumiała, co miała na myśli, i została zatrzymana przez jednego z przełożonych w szkole. W jego gabinecie zachowywała się zuchwale, mimo że mężczyzna odczytywał jej kartotekę z poprzednich miejsc, w których przebywała.
Przydzielono jej obowiązki porządkowe. Gdy szorowała zakrwawionego jeepa, sięgnęła po swojego walkmana — ale odkryła, że zniknął z kieszeni kurtki. Zdała sobie sprawę, że ukradła go tamta dziewczyna, i wpadła w złość, nie mogąc pojąć, jak mogła go zabrać, nie zwracając na siebie uwagi. Chwilę później dostrzegła przy kole jeepa odcięty palec i natychmiast wyobraziła sobie, jak musiała wyglądać walka, do której tam doszło. Wylała wodę na oponę i ruszyła skonfrontować się z dziewczyną. W stołówce zażądała, by oddała jej walkmana. Dziewczyna udawała, że nie ma pojęcia, o co chodzi, ale Ellie nie odpuszczała. W końcu dziewczyna oddała urządzenie, dorzucając złośliwy komentarz na temat jej kiepskiego gustu muzycznego.
Ellie obserwuje jak dziewczyna się wymyka.
Tej samej nocy, gdy Ellie leżała bezsennie w łóżku, usłyszała kroki za drzwiami swojego pokoju. Szybko się ubrała i wyjrzała na korytarz, akurat w chwili, gdy tamta dziewczyna znikała za wyjściem. Ellie ruszyła za nią dyskretnie i zdołała ją zaskoczyć. Zaskoczona obecnością Ellie, dziewczyna zażądała, by wróciła do pokoju. Ellie odmówiła — chciała, żeby pokazała jej drogę ucieczki ze szkoły, i kazała jej przestać nazywać ją „nową”. Dziewczyna zawahała się przez chwilę, po czym zgodziła się spełnić jej prośbę. Zapytała, czy Ellie da radę za nią nadążyć, na co ta odpowiedziała, że to nie będzie problem. W końcu dziewczyna zwróciła się do niej po imieniu, prosząc, by nie sprawiła, że pożałuje swojej decyzji. Udało im się wymknąć z budynku i przemknąć przez dziedziniec, nie zostając zauważonymi. Gdy wspinały się przez ogrodzenie, Ellie zapytała, skąd znała jej imię. Dziewczyna odparła, że „ma swoje sposoby”, i przedstawiła się jako Riley. Zapytała, czy Ellie jest gotowa na to, co ją czeka, a ta odpowiedziała twierdząco.
Ellie i Riley na dachach.
Ellie z trudem dotrzymywała kroku Riley, gdy ta prowadziła ją po dachach budynków. Kiedy Riley w końcu się zatrzymała, Ellie, ledwo łapiąc oddech, zapytała z przekąsem, czy to już całe wyzwanie, jakie ma jej do zaoferowania. Riley zignorowała pytanie i zapytała, czy Ellie kiedykolwiek myślała o swojej przyszłości. Ellie uznała, że żartuje, i zapytała, czy chodzi jej o przyszłość jak z filmów science fiction. Riley powtórzyła pytanie i zapytała, co Ellie zamierza zrobić ze swoim życiem. Ellie przyznała, że nie widzi dla siebie żadnej przyszłości, na co Riley odparła, że właśnie takimi myślami władze strefy kwarantanny chcą karmić ludzi — by nie spodziewali się niczego więcej.
Zdezorientowana Ellie odwróciła pytanie i zapytała, co sama Riley zamierza zrobić. Riley odpowiedziała, że za trzy miesiące skończy szesnaście lat i zamierza ten czas wykorzystać, by się tego dowiedzieć. Ellie chciała wiedzieć, co jeszcze może ich czekać w życiu, ale Riley znów nie odpowiedziała wprost. Zamiast tego zapytała, czy Ellie kiedykolwiek jeździła konno. Gdy usłyszała, że nie, zaprowadziła ją przez okno do opuszczonego centrum handlowego. Wędrując przez opustoszały budynek, Ellie zauważyła manekina stojącego za rozbitą witryną sklepową. Na chwilę zatrzymała się, by wyśmiać jego pozę, a potem dogoniła Riley.
Ellie zatrzymuje się, by popatrzeć na salon gier.
Chwilę później Ellie dostrzegła salon gier zaledwie kilka kroków dalej. Poprosiła Riley, by poczekała, i zajrzała do środka, gdzie jej uwagę przykuła stara gra o nazwie „Triple Phoenix”. Z entuzjazmem zaczęła opowiadać o serialu telewizyjnym, na którym oparto grę. Riley zbyła jej podekscytowanie, stwierdzając, że to gra dla dzieci. Następnie zaczęła opisywać „The Turning” — brutalną bijatykę z żeńską bohaterką o imieniu Angel Knives. Ellie zauważyła, jak wielkie szczęście mieli dzieciaki urodzone przed wybuchem epidemii, nie zauważając przy tym ponurego wyrazu twarzy Riley. Ta uznała, że marnują czas, i opuściła salon gier.
Podążając za nią, Ellie na moment zatrzymała się, by wyobrazić sobie, jak wyglądało to miejsce przed wybuchem pandemii i zaraz po niej, po czym ruszyła dalej. Riley zaprowadziła ją do obozowiska, gdzie poznała jej znajomego Winstona — mieszkańca centrum handlowego. Winston skarcił Riley za to, że przyprowadziła kolejną osobę, wiedząc, że tylko narobi mu to kłopotów. Riley zapewniła, że Ellie jest w porządku, i przedstawiła ich sobie oficjalnie. W zamian za przyniesioną whisky poprosiła go, by nauczył Ellie jeździć konno.
Ellie po raz pierwszy jedzie na koniu.
Ellie poszła z Riley do stajni, gdzie dziewczyna wyjaśniła jej, jak należy zachowywać się w obecności koni, i poprosiła Winstona, by oprowadził Ellie po całym centrum handlowym na klaczy o imieniu Princess. Gdy Riley przygotowywała konia, Ellie zapytała, czy specjalnie pakuje się w kłopoty, żeby ją wyrzucili ze strefy. Riley odparła, że nie chce trafić do ogólnej populacji, gdzie ludziom przydziela się najgorsze prace i ledwo starcza im racji, by przeżyć. Kiedy koń był gotowy, Winston pomógł Ellie wsiąść na siodło i upomniał Riley, by zachowywała się przyzwoicie. Podczas przejażdżki Ellie zapytała Winstona o jego życie przed epidemią i z zainteresowaniem słuchała, jak starszy mężczyzna wspominał dzieciństwo — włóczenie się po centrum handlowym i wagary — zachwycona jego opowieściami.
Wrócili do obozowiska Winstona, gdzie zastały Riley czytającą magazyn. Ellie zeszła z konia i podziękowała jej za to, że zabrała ją do centrum handlowego. Chwilę później na zewnątrz rozległa się eksplozja, co skłoniło Winstona do natychmiastowego odnalezienia swojej jednostki. Nakazał Riley i Ellie wrócić do szkoły, po czym odszedł. Ellie, wstrząśnięta tym, co się działo wokół, zgodziła się z jego decyzją — jednak Riley ją zignorowała. Zaniepokojona, Ellie zauważyła, że jej przyjaciółka bawi się krótkofalówką. Wtedy zrozumiała, że została wykorzystana do odwrócenia uwagi Winstona, i zaczęła krzyczeć na Riley — lecz obie zamilkły, gdy usłyszały w komunikacie, że w okolicy mogą znajdować się Świetliki. Riley zareagowała entuzjastycznie na wieść o możliwym spotkaniu z członkami ruchu oporu, ale Ellie uznała, że Riley postradała zmysły. Zamiast się z nią kłócić, Riley po prostu odeszła bez słowa. Zszokowana Ellie przez chwilę stała w miejscu, po czym ruszyła za nią[4].
Konfrontacja z Marlene[]
Wydarzenia z Left Behind[]
Wydarzenia z The Last of Us Part I[]
Wydarzenia z The Last of Us Part II[]
Osobowość[]
Wychowana w świecie, w którym dawne normy i wartości uległy rozpadowi, Ellie jest impulsywna, porywcza, ma cięty język i nie waha się przed użyciem przemocy, gdy sytuacja tego wymaga. Nie krępuje się także używać wulgaryzmów jako sposobu wyrażania emocji. Mimo to zachowuje pewną dziecięcą niewinność – nie widziała jeszcze najciemniejszych stron ludzkiej natury i wciąż obdarza ludzi wyczuwalnym zaufaniem. Jej postawa kontrastuje z pesymistycznym, ostrożnym i zgorzkniałym podejściem Joela do życia po pandemii. Przed dźgnięciem żołnierza w nogę przeprosiła go i miała nadzieję unieszkodliwić jego oraz Ramirez w sposób możliwie nieśmiercionośny.
Ellie jest także bystra i dowcipna, gotowa zrobić wszystko, by przetrwać – zarówno dla siebie, jak i dla Joela. Ma dobrą intuicję i potrafi wykazać się zaradnością. Choć wykonuje polecenia Joela, jasno daje do zrozumienia, że nie potrzebuje opiekuna ani niańczenia[7].
Zachwyca się światem zewnętrznym, którego przez większość dzieciństwa była pozbawiona, zamknięta w strefie kwarantanny[8]. Fascynuje się przedmiotami z przeszłości – interesuje ją muzyka, filmy, książki i gry wideo[9]. Wspomina, że jako dziecko miała książeczkę do kolorowania i uważała krasnale za urocze, choć wróżki ją przerażały. Podczas podróży często komentuje znalezione pamiątki z dziecięcą ciekawością, co często kontrastuje z obojętnością Joela wobec takich drobiazgów[6].
Ellie wydaje się nie być osobą religijną – kiedy Sam pyta ją o życie po śmierci, odpowiada, że „waha się”. Chciałaby w to wierzyć, ale przyznaje: „chyba jednak nie”.
Ellie cierpi również na monofobię – lęk przed byciem samą. W rozmowie z Samem wyznaje, że najbardziej boi się stracić bliskich, takich jak Joel. Otwarcie przyznaje, że „najbardziej boi się zostać sama”. Objawy tej fobii ujawniają się u niej w stresujących sytuacjach, kiedy zaczyna pocierać nos lub nerwowo ściskać dłonie[5][10]. Źródłem tego lęku są między innymi jej nieobecny ojciec, zmarła matka oraz śmierci najbliższych osób – Riley i Tess – które, będąc w jej towarzystwie, zostały zarażone grzybem. Wkrótce po rozmowie z Samem także on dołącza do tej listy. Te wydarzenia mają wpływ na jej syndrom ocalałej, który ujawnia się w rozmowie z Joelem w Jackson, gdzie wyznaje, że ma poczucie winy, ponieważ wszyscy umarli, a ona wciąż żyje.
Ellie ma też trudności z odnalezieniem się w roli dziecka wobec dorosłych. Często próbuje ich „nadzorować” i sama decyduje o tym, co uważa za sprawiedliwe. Nie czuje potrzeby uzyskiwania aprobaty starszych. Jej skłonność do samodzielnego działania ma związek z wychowaniem w bostońskim sierocińcu, gdzie nauczyła się radzić sobie sama. Przykładem jest sytuacja, w której Joel zostaje nadziany na pręt – choć nie pokazano tego w grze, Ellie transportuje go konno do opuszczonego centrum handlowego, gdzie znajduje środki do opatrzenia jego rany. Następnie zabiera go do opuszczonego domu na sankach przypiętych do konia i opiekuje się nim, zdobywając jednocześnie jedzenie i lekarstwa od Davida.
Ellie odczuwa pociąg romantyczny do kobiet[11]. Całuje Riley[9], a w dalszej części historii tworzy związek z Diną. Wcześniej spotykała się również z dziewczyną o imieniu Cat[12]. Joel początkowo nie zdawał sobie sprawy z jej orientacji[13] i mylnie sądził, że Ellie ma słabość do Jessego[14]. Z czasem jednak poznał prawdę i zaakceptował uczucie Ellie do Diny.
W późniejszych latach Ellie stała się dojrzalsza i bardziej zamknięta w sobie, choć wciąż zachowała swój charakterystyczny humor[13]. Jednak śmierć Joela z rąk grupy Abby okazała się dla niej traumatycznym i wyniszczającym doświadczeniem. Podczas pobytu w Seattle dało się zauważyć, że Ellie stała się bardziej agresywna i brutalna, a pragnienie zemsty zaczęło przysłaniać jej rozsądek – do tego stopnia, że zdecydowała się kontynuować pogoń za Abby, zamiast pomóc rannemu Tommy'emu[14]. Ostatecznie, gdy w końcu miała okazję zabić Abby, uświadomiła sobie, że żądza zemsty doprowadziła ją do utraty wszystkich bliskich. Porzuciła więc swoją misję i wróciła do domu, zdeterminowana, by spróbować naprawić życie, które sama zniszczyła.
Umiejętności[]
The Last of Us Part I[]
The Last of Us Part II[]
Odporność[]
Najważniejszą i wyjątkową cechą Ellie jest jej całkowita odporność na grzybiczą infekcję[10]. Dzięki nietypowej mutacji w jej mózgu, która rozwinęła się po początkowym zarażeniu, Ellie stała się odporna zarówno na ugryzienia, jak i zarodniki zarażonych[15]. Mimo że nosi w sobie infekcję, zarażeni nie rozpoznają jej jako „swojej”, dlatego wciąż próbują ją zabić[16][13]. Zakłada się, że dokładne zbadanie Ellie mogłoby doprowadzić do stworzenia lekarstwa lub środka zaradczego na pandemię. Nigdy jednak nie zostało to potwierdzone, ponieważ przeprowadzenie takiej operacji wiązałoby się z jej śmiercią – na co Joel nie pozwolił[17]. Sama Ellie zaznaczyła również, że ani infekcja, ani odporność nie mogą zostać przekazane innym[18].
Wygląd zewnętrzny[]
Ellie opisywana jest jako dziewczyna o rudych włosach i wzroście około 160 cm, według zapisków jednego ze zmarłych członków Świetlików. Jednak oficjalne materiały promocyjne podają, że jej rzeczywisty wzrost to 165 cm. Ma jasnozielone oczy, jasną cerę pokrytą piegami, szczupłą sylwetkę i bliznę przecinającą prawą brew. Najczęściej nosi ubrania w odcieniach czerwieni. W jednym z wywiadów Neil Druckmann zdradził, że za blizną Ellie kryje się konkretna historia, ale nie zdecydował się jej ujawnić. Wiadomo jednak, że rany tej doznała jeszcze przed wydarzeniami ukazanymi w komiksie American Dreams, dodatku Left Behind oraz The Last of Us Part I. Pod koniec The Last of Us (lub jako bonus dla osób, które złożyły zamówienie przedpremierowe) gracz ma możliwość odblokowania alternatywnych strojów dla Ellie.
Na jej prawym przedramieniu widnieje zagojona rana po ugryzieniu oraz ślady niepostępującej infekcji.
Kilka lat po wydarzeniach z pierwszej części gry wygląd Ellie uległ zmianie. Jej włosy stały się ciemniejsze, a na prawej ręce pojawił się tatuaż, którym zakrywa miejsce ugryzienia przez zarażonego. Rysy twarzy nabrały wyrazistości, sylwetka wydaje się wyższa, a głos Ellie — głębszy i dojrzalszy. Jej ubiór również zmienia się – zamiast czerwieni, zaczyna preferować odcienie niebieskiego. W komentarzu twórców do przerywnika filmowego „Truck Ambush” ujawniono, że postać Ellie została przeprojektowana, by lepiej odzwierciedlać wygląd i osobowość Ashley Johnson, aktorki, która wcieliła się w tę rolę.
Zmiana wyglądu Ellie wprowadzona po kontrowersjach związanych z jej podobieństwem do Elliota Page'a.
Ellie początkowo do złudzenia przypominała kanadyjskiego aktora Elliota Page'a, znanego z innej ekskluzywnej gry na PlayStation 3 — Beyond: Dwie dusze, wydanej zaledwie kilka miesięcy po premierze The Last of Us. W związku z tym studio Naughty Dog postanowiło zmienić wygląd postaci, by lepiej oddać wiek Ellie oraz cechy aktorki Ashley Johnson, która użyczyła jej głosu i mimiki. Neil Druckmann, reżyser gry, tak tłumaczył tę decyzję:
- Po głębszym zanurzeniu się w fabułę gry w ciągu ostatnich miesięcy zdecydowaliśmy się zmodyfikować model Ellie, aby lepiej oddawał osobowość Ashley oraz bardziej przypominał młodszą nastolatkę, co lepiej pasuje do historii. Jesteśmy zadowoleni z ostatecznego efektu pokazanego w najnowszym filmiku przerywnikowym i mamy nadzieję, że fanom również się spodoba.
Podczas finałowej konfrontacji z Abby w drugiej części gry, była członkini WLF odgryza Ellie fragmenty małego i serdecznego palca lewej dłoni.
Relacje[]
Anna[]
Anna była matką Ellie, choć nigdy nie miały okazji nawiązać ze sobą osobistej więzi z powodu przedwczesnej śmierci Anny. Ellie często zastanawia się, kim była jej mama, i z wielkim sentymentem przechowuje pozostawione przez nią pamiątki — list oraz sprężynowy nóż. W swoim liście Anna wyraża wdzięczność i dumę z córki, na co Ellie odpowiada poruszającym wyznaniem: „Staram się, byś była ze mnie dumna”.
Gameplay[]
Informacje zakulisowe[]
Cytaty[]
The Last of Us Part I[]
- Ellie: Oto nasza codzienność. Naszym jedynym celem jest przetrwanie. I tylko ono się liczy.
- Ellie: Wytrzymać i przetrwać.
- Ellie: Do krawędzi wszechświata i z powrotem. Wytrzymać i przetrwać.
- Ellie: No, może tak się wczuli w te badania, że sami zamienili się w małpy.
- Ellie: Powiedz im, że ... Ellie to mała dziewczynka, która rozpierdoliła ci palec.
- Ellie: Miałam kiedyś kolorowankę ze skrzatami. Są słodkie. Za to nigdy nie przepadałam za wróżkami. Boję się ich.
- Ellie: Joel, ja potrafię o siebie zadbać!
- Ellie: Ok, chłopaki dajcie mi broń, pomogę wam wystrzelać tych pojebańców!
- Ellie: Jeżeli akurat nie uciekam przed łowcami i zarażonymi? Tak, czytam cały czas.
- Ellie: Powaliło cię!? Nie masz kurwa szans jeżeli nie pozwolisz mi pomóc!
- Ellie: Masz do czynienia z zawodowcami.
- Ellie: Wiesz, tak sobie myślę, że chyba chciałabym zostać astronautką.
- Ellie: Przysięgam, że jak cię z tego wyciągnę, zaśpiewasz mi cały koncert.
- Ellie: Jak ty to powiedziałeś? Nic nie dzieje się bez przyczyny, tak?
- Ellie: Nawet sobie nie wyobrażam, jak musiałeś cierpieć. Straciłeś wszystko. Tak mi przykro, Joel.
- Ellie: Hop, hop! Świetliki! Mam tu lekarstwo na zarazę! Jacyś chętni?
- Joel: A ty, mała? Wszystko okej?
- Ellie: Zdefiniuj "okej".
- Joel: Oddychasz?
- Ellie: A nerwowe oddechy też się liczą?
- Joel: Tak, liczą się.
- Ellie: No to wszystko okej.
- Ellie: Zobacz. Łał, zobacz... świetliki. W sensie prawdziwe świetliki...
- Joel: Tak, widzę.
- Ellie: Przepraszam, ja... Odleciałam na chwilę .
- Ellie: (próbuje gwizdać)
- Joel: Dobrze się czujesz?
- Ellie: Próbuję nauczyć się gwizdać.
- Joel: Nie umiesz gwizdać?
- Ellie: Przecież mówię, że próbuję nauczyć się gwizdać. (gwiżdże) Gwiżdżę. O, umiem gwizdać, ale bajer.
- Joel: Świetnie, masz kolejny powód, żeby mi dogryzać.
- Ellie: Spędzę tu jedną noc. Poproszę o najlepszy apartament.
- Joel: Co ty wyprawiasz?
- Ellie: O tak. Ależ bardzo pana proszę.
- Joel: Dziwny z ciebie dzieciak.
- Sam: Czemu ty nigdy się nie boisz?
- Ellie: A kto powiedział, że nie?
- Sam: To czego się boisz ?
- Ellie: Poczekaj... Skorpiony nie są fajne. I... nie lubię samotności. Boję się, że zostanę sama.
- Ellie: Jestem taka głodna.
- Joel: Wiem, ja też.
- Ellie: Dobra, zestrzelę pierwszą wiewiórkę, która mi się nawinie.
- Joel: Przejdźmy jeszcze kawałek. Potem poszukamy jedzenia.
- Ellie: Jeżeli umrę z głodu, to będzie na ciebie.
- Ellie: Żal mi twojej córki Joel. Ale ja też straciłam bliskich.
- Joel: Nie masz prawa mówić mi co to jest strata.
- Ellie: Wszyscy moi najbliżsi albo poumierali albo mnie opuścili. Wszyscy, kurwa, poza, tobą! Więc nie mów mi, że będę bezpieczna z kimś innym. Bo prawda jest taka, że będę się tylko bardziej bać.
- Joel: Masz rację... Nie jesteś moją córką... A ja nie jestem twoim ojcem. Dlatego każde pójdzie w swoją stronę.
- Ellie: Wiem, co możemy zrobić, jak to się skończy.
- Joel: Co?
- Ellie: Możesz nauczyć mnie pływać.
- Ellie: Przysięgnij mi, że wszystko, co mówiłeś o Świetlikach, jest prawdą.
- Joel: Przysięgam.
- Ellie: Okej.
Left Behind[]
The Last of Us Part II[]
Galeria[]
The Last of Us (2013)[]
Grafiki[]
![Szkic koncepcyjny z Game Informera[19].](/pl/wiki/Plik:Elliegiconcept.png "Elliegiconcept.png (285 KB)")
Zdjęcia promocyjne[]
Kadry z gry[]
American Dreams[]
Left Behind[]
The Last of Us Part I (2022)[]
The Last of Us Part II[]
Grafiki[]
Zwiastun zapowiadający[]
E3 2017[]
Kadry z gry[]
Towar[]
Wystąpienia[]
Ciekawostki[]
Uwagi[]
- ↑ Neil Druckmann stwierdził w komentarzu do gry, że chociaż Joel jest głównym bohaterem The Last of Us, to osobiście postrzega tę historię jako bildungsroman Ellie i stworzył serię wokół niej.
Przypisy[]
|
|
